|
|
|
|
Mijn linker- en mijn rechterborst.
|
Zes weken geleden kreeg ik op mijn linkerborst een lintje opgespeld. Hoe trots kun je zijn, dat hebben jullie allemaal gemerkt. De rechterborst voelde al een tijdje een beetje anders, maar ik schonk er nog niet zoveel aandacht aan. Nadat de feestvreugde om de linkerborst was gezakt heb ik alle ridderlijke moed bij elkaar geraapt om naar de huisarts te gaan. Natuurlijk doorverwezen en om dit verhaal toch wat beperkt te houden, ben ik in een stroomversnelling terecht gekomen van het ene onderzoek na het andere, onduidelijkheid, wachten, weer onderzoeken, oefeningen in geduld en inmiddels de uitslag. Er is inderdaad borstkanker aangetroffen, maar gelukkig nog in een kleine en traaggroeiende vorm zonder uitzaaiingen. Daarnaast een iets grotere plek met een voorloper van kanker. Ik kan me voorstellen dat je er van schrikt als je dit leest. Gek genoeg ben ik vandaag juist opgelucht omdat vast is komen te staan dat ik niet eerst chemotherapie hoef te ondergaan, maar dat ik ‘direct’ over een aantal weken geopereerd wordt. Het kan helaas niet borstbesparend maar er zijn nog wel een aantal andere opties die ik de komende weken hoor en over mag beslissen. Vreugde en verdriet zitten soms heel dicht bij elkaar en bij mij helemaal bij mijn linker- en rechterborst.
|
|
Ik ben niet in paniek, ik voel me veilig bij de artsen en de geweldige zorg en mogelijkheden die we hier in Nederland hebben. Natuurlijk is het heftig en verdrietig, maar tegelijkertijd voel ik me gedragen door lieve vrienden en familie en bovenal door een liefhebbende God die me in dit alles weer eens persoonlijk heeft laten merken hoeveel Hij van me houdt. Misschien vertel ik jullie dat nog wel eens.
|
|
|
|
|
|
|